Wonder Woman - DC Icons

Wonder Woman: Warbringer – Leigh Bardugo

„Sister in battle, I am shield and blade to you. As I breathe, your enemies will know no sanctuary. While I live, your cause is mine.” Nie bez powodu początek swojej opinii zaczynam słowami tej przysięgi. Mają one ogromne znaczenie dla głównych bohaterek.
Są to słowa, które dodają im siły, podnoszą je.
Są obietnicą.

 

W skrócie przybliżę Wam historię: Diana przez swoje siostry nie jest traktowana jak pełnoprawna Amazonka, dlatego z całych sił pragnie im udowodnić swoją wartość. Jednak kiedy ratuje Alię wszystko staje pod znakiem zapytania, a szczególnie jej pozycja na wyspie.

Alia pragnęła poczuć wolność i mieć szansę żyć swoim życiem tak, jak chce. Kiedy dowiaduje się, że jest Warbringer (przynoszącą wojnę), całe jej dotychczasowe życie staje na głowie. Losy tych dwóch dziewczyn splatają się i prowadzą je do jednego celu: zapobiec wojnie, którą podsyca klątwa przodków Heleny Trojańskiej.

Więcej nie będę Wam zdradzać, postarałam się jedynie nieco wzbogacić opis, który dostajemy od wydawnictwa, tak, byście poczuli, że CHCECIE to przeczytać.

Wonder Woman to jedna z moich ulubionych bohaterek DC (no dobra, to jedyna ulubiona postać z tego uniwersum, ale przemilczmy ten fakt), więc miałam spore oczekiwania. I co?

Dostałam to, czego oczekiwałam, a nawet więcej!

Nie jest to opowieść w całości oderwana od kanonu, jest kilka scen/momentów, które doskonale znamy z filmu – na przykład to, że Diana w świecie śmiertelników jest Dianą Prince, że ze swojej wyspy zabiera Lasso Prawdy. Ale jest to historia, która przedstawia Wonder Woman w zupełnie innym świetle (jako młodą Amazonkę, która dopiero odnajduje swoją drogę) i która w fabułę wplata dużo wątków z mitologii (bogowie, Helena Trojańska, herosi i potwory).

Ta książka to kolejne potwierdzenie tego, że Leigh Bardugo ma ogromny talent i odnajduje się w każdej historii, nawet tej spoza Grishaverse. Wprowadziła do tej historii takie rozwiązania, że oniemiałam. Dosłownie. Plot twist, który mi zaserwowała sprawił, że jak idiotka patrzałam się w książkę, nie wierząc w to, co ta autorka właśnie zrobiła. Umie tak operować słowem i tworzyć tak intensywne sceny, że wyję. Po prostu ryczę i dobrze mi z tym. W Wonder Woman jest wszystko to, co najlepsze u Bardugo:

- niesamowite opisy walk

- świeża, absorbująca historia

- humor, który doprowadza do łez

- a także bohaterowie, których kocha się od ich pierwszej kwestii (Alia i Nim wygrały w bitwie na teksty, przysięgam).

Nie mogłam sobie wymarzyć lepszej historii. Jestem zachwycona taką wersją Diany i po raz kolejny nie zawiodłam się na Leigh Bardugo. Poprzeczka jest postawiona bardzo wysoko, jestem ciekawa, czy pozostali autorzy sprostają wyzwaniu (szczególnie Maas, w której pokładam nadzieję).

Chcę, żeby to było u nas wydane i byście to przeczytali. A jeśli nie zostanie to u nas wydane, to też czytajcie, język naprawdę nie jest trudny. A tej książki się nie pochłania, to ona pochłania Was.