Skok wron...

Skok wron...

Wypływasz w rejs w nieznane.
Świat jest Ci obcy, niebezpieczny.
Jest zaopatrzony w magię, broń i karty.
Nie znasz reguł gry.
Wiesz, że wkraczasz na teren, gdzie dostaniesz w ryj za sam fakt, że oddychasz.
Zaryzykujesz?
Czy stchórzysz?

Otwarcie książki jest pierwszym etapem podróży. Zaczynasz przygotowania i skrupulatnie uzupełniasz informacje. Jeśli chcesz przeżyć musisz mieć informacje. Kto ma je jak Kaz, a zbiera jak Inej, ten rządzi tym światem.

Z drugim rozdziałem zostajesz wypchnięty z bezpiecznego statku, a błądząc po ulicach jak ostatni kretyn trafiasz na walkę gangów. Jesteś w sytuacji podbramkowej, gdy zamkniesz książkę będzie Cię ona prześladować dniami i nocami niczym członkowie gangu. Wiesz za dużo, więc albo wkraczasz w to „gówno” dalej, albo spoglądaj często za ramię. Oni czekają, by strzelić w tył Twojej głowy…

Decydujesz się jednak podjąć ryzyko, brawo. Lubię tego buntownika w Tobie! Trafiłeś do bardzo ciekawej grupki, taksujesz ich wzrokiem, szukasz słabych punktów. Zaczynasz myśleć, czuć, analizować jak prawdziwa Szumowina! A dopiero co dołączyłeś do tego gangu…

Z każdym słowem coraz bardziej przesiąkasz klimatem tego miasta, Twoja aura się zmienia. Partyjka pokera? Z przyjemnością! Piwo w barze? Jak najbardziej! Kradzież? Nie ma w tym nic złego, jeleń sam się prosił! Dom publiczny na końcu ulicy? Nie śmiałbym odmówić!

Nie jesteś już pojedynczą jednostką, niewinną duszyczką z początku, jesteś członkiem gangu. Jesteś gangiem… Kaz dostrzega w Tobie potencjał i postanawia powierzyć Ci zadanie…

Jesteś siódmym członkiem „Szóstki wron”. Obserwujesz, analizujesz i jesteś świadkiem największego skoku w historii.

Kaz to Twój szef. Wiesz, że lepiej z nim nie zadzierać, bo choć kuleje, to jego laska zawsze dosięga celu.

Inej, nigdy jej nie widziałeś, nigdy nie słyszałeś. Jest dla Ciebie niczym legenda, Zjawa, którą straszy się niegrzeczne dzieci. Masz już swoje lata, ale mimo to szczelnie zamykasz okna i drzwi swojej klitki. Tak na wszelki wypadek.

Jesper to jedyna osoba, która chce z Tobą rozmawiać. Może dlatego, że on po prostu uwielbia rozmawiać. I grać w karty. Nie wiesz, co gorsze.

Wylan, słodki i niewinny niczym kwiatuszek. Naśmiewasz się z niego, póki nie musisz studiować jego map. I nie widzisz jak konstruuje bomby.

Za Niną wodzisz tęsknym wzrokiem, ale uważaj, bo jeden ruch jej sprawnej ręki, a stanie Ci… Serce! O czym Ty myślisz?! Kilka dni z Szumowinami, a zrobiła się z Ciebie prawdziwa szumowina!

Matthiasa obchodź szerokim łukiem, widział jak patrzysz na Ninę. Ten gościu gołymi rękami łamie karki, a także paszcze… Żywy chyba bardziej się przydasz, a umieranie nie jest zdecydowanie kształtującym doświadczeniem.

Dopiero teraz zaczyna się prawdziwa zabawa!

Płonące statki!

Szaleni griszowie!

Aż skaczesz z radości, prawda?

Wiem to, ja reagowałam tak samo.

Ale czy Ty dotrwasz do końca cały?

„Szóstka wron” Leigh Bardugo to zdecydowanie najcholerniej idealna książka na całym świecie. Tak dobrej, wielowymiarowej, ekscytującej, magicznej i brutalnej powieści nie czytałam od lat!

Bohaterowie to nie tylko postacie, które oddychają słowami. To żywi ludzie, w których tętni pasja, zemsta, namiętności i w ogromnym stopniu adrenalina. Bohaterowie to członkowie naszego gangu. Czytając książkę po prostu myślisz, że istnieją oni naprawdę. I naprawdę przyjęli Cię do gangu.

Leigh napisała książkę o złodziejach, którzy wykorzystują sztuczki iluzjonistów. A sama jest jak iluzjonista! Pięknymi, barwnymi opisami przykuwa naszą uwagę tam, gdzie jej potrzebuje. Szybką akcją owija nam wokół oczu ciemną opaskę. Pośród wielu zabawnych tekstów ukrywa klucze do rozwiązania zagadki.

Książka jest tak skonstruowana, że nie ma w niej nic przypadkowego i nie ma w niej nic, czego byśmy się spodziewali.

Czytanie jej to podjęcie ryzyka. Zatem zaryzykujesz? Podpowiem Ci, warto…

„Kiedy wszyscy wiedzą, że jesteś potworem, nie musisz marnować czasu na popełnianie każdej potworności.”

„Świetnie. To zupełnie jak strzelanie do glinianych gołąbków, tylko trafieni wydają nieco inny odgłos.”

„- To niezgodne z naturą, żeby kobiety walczyły.

  - To niezgodne z naturą, żeby człowiek był równie głupi, jak wysoki, a jednak proszę, stoisz tutaj.”